May isang halamang tumubo sa bakuran ni Mang Karyo. Ito ay ang upo. Gumagapang ito sa lupa, kaya itinali ito ni Mang Karyo sa kawayan.
Ayaw ng upo na nakabitin siya. Gusto niyang maging Malaya tulad ng ibang halaman. Kaya nag-iasip ang up kung paano siya makakalaya a pagkakatali.
Kinausap niya ang kanyang kaibigang hangin.
“kaibigan, tulungan mo namn ako. Ayaw kong nakagapos na mistulang alipin ni Mang Karyo. Nais kong maging Malaya tulad ng mga bulaklak at mga damo. Mapapalad sila. Gusto ko nang buhay nila. Umihip ka ng malakas upang makalag ang mga tali sa katawan ko, dige na,” pagmamakaawa ng upo.
“Hindi tama ang iyong kahilingan ngunit kung iyon ang nais mo, pagbibigyan kita,: sagot ng hangin.
Umihip ng malakas ang hangin hanggang makalas ang tali sa katawan ng halamang upo. Laking pasasalamat ng upo at siya’y nakahulagpos sa pagkakagapos. Malaya na diyang makakagapang sa lupa tulad ng ibang halaman.
Isang araw, may gumalang aso sa bakuran ni Mang Karyo. Naghahanap ito ng makakain. Kahig ito ng kahig sa mga halaman. Hindi nakaiwas ang upo sa matatalim na kuko ng aso. Nakakaawa ang anyo ng upo nang ito ay Makita ni Mang Karyo kinabukasan. Inayos ni Mang Karyo ang halaman at itinaling muli sa puno ng kawayan upang hindi malglag a lupa. Lumakas at gumandang muli ang anyo ng upo at laking pasalamat niya kay Mang Karyo.
Minsan, umihip nang malakas ang hangin at nakipaglaro sa mga dahon ang upo. Nakiusap ngayon ang upo sa kaibigang hangin na huwag lakasan ang ihip at baka makalag ang kanyang tali at muling malaglag sa lupa.
Nagtaka ang hangin sa sinabi ng upo.
“Noong maliit ka pa, nakiusap ka sa akin na maibaba kita sa lupa. Ngayon, ayaw mo ng bumaba sa lupa at maging Malaya.”
“Mayroon akong malungkoy na karanasan ng ako’y maibaba sa lupa at maging Malaya. Itong karanasan kong ito ang nagturo sa akin na lahat ng bagay ditto sa mundo ay may kanya-kanyang dapat na kalagyan. Sana’y na unawaan mo ako,” paliwanag ng upo.
With £ove,
