Isang umagang maganda ang panahon ay nagkita-kita sa tabing sapa ang magkakaibigang Pagong Daldal, si Abuhing Gansa at si Puting Gansa. Nagkwentuhan sila, di-nagtagal ay nagpaalam ang magkapatid na gansa.
"Isama naman ninyo ako sa inyang tirahan sa kabilang ilog," pakiusap ni Pagong Daldal.
"E, paano ka namin maiisasama ay wala ka namang pakpak at hindi ka nakakalipad?" wika ni Abuhing Gansa.
"Oo nga ano," wika ni Pagong Daldal na halatang lungkot na lungkot.
"Sandali may naisip ako," wika ni Puting Gansa. Maisasama ka namin kung susunod ka sa aking sasabihin."
"Salamat. Ipinangangako kong susunod ako sa ipag-uutos ninyo," wika ni Pagong Daldal.
Kumuha ng patpat si Puting Gansa at saka ipinaliwanag ang dapat gawin ni Pagong Daldal.
"Kakagatin mo itong patpat sa gitna. Kakagatin naman namin ni Abuhing Gansa ang magkabilang dulo at saka tayo lilipad. Kaya lamang, ito ang tatandaan mo. Huwag na Huwag kang magsasalita kung hindi ay mahuhulog ka at lalagapak sa lupa."
"O, hala. Tayo na. Kagatin mo na ang patpat, Kaibigang Pagong," wika ni Puting Gansa. "Tandaan mo, huwag kang magsasalit. Wala kang pakpak at kapag nakabitaw ka, tiyak na lalagapak ka sa lupa."
"Hindi ako magsasalita, pangakong muli ni Pagong Daldal.
Kinagat ni Abuhing Gansa ang isang dulo ng patpat at ang kabilang dulo ay kinagat naman ni Puting Gansa. At sila ay lumipad na.
Tuwang-tuwa si Pagong Daldal nang nasa ibabaw na sila ng mga punong kahoy1 Waring naakyat sa langit ang pakiramdam ni Pagong Daldal.
Nakita ng mga batang nagsisipaglaro sa parang ang lumilipad na pagong. Naghiyawan sila sa tuwa at itinuro nila ang pagong na kagat-kagat ang patpat!
"Tingnan niyo ang Pagong Daldal! Lumilipad!"
"Ha! Ha! Ha! Ha! Ha! Ha!"
Nagalit si Pagong Daldal.
"Mga batang--"
Hindi natapos ang iba pang sasabihin ni Pagong Daldal. Tuloy-tuloy siayng bumagsak sa lupa.
"Kaawa-awang Pagong!" nawika na lamang ni Puting Gansa at ni Abuhing Gansa
With £ove,
